dua w języku polskim

mówić na ty▼verb
zwracać się do kogoś używając formy drugiej osoby, nie używać wobec niego formy „pan”, „pani” („państwo”)

tykać▼(potocznie, potoczny) zwracać się do kogoś „ty” zamiast „pan"/"pani”
verb

dwoisty▼adjective
mający dwie części, dwie natury, dwie postaci

liczba podwójna▼(gramatyka) w deklinacji: cecha wyrazu opisującego dokładnie dwa elementy, różna od liczby mnogiej;
noun

dualista▼noun

dualistyczny▼adjective

dwoistość▼składanie się z dwóch części, aspektów

Edward▼imię męskie;

indywidualizm▼noun
poczucie własnej niezależności i odrębności powiązane z dążeniem do zachowania własnych poglądów

indywidualistyczny▼adjective
związany z indywidualizmem, charakteryzujący się indywidualizmem

indywidualność▼noun
zbiór cech stanowiących osobowość danego człowieka; specyfika każdej osoby, jej odrębność

kakadu▼(ornitologia, ornitologiczny) papuga posiadająca na głowie charakterystyczny czub z piór;
noun

Padwa▼(geografia, geograficzny) miasto w północno-wschodnich Włoszech;

dualizm korpuskularno-falowy▼(fizyka, fizyczny) właściwość materii polegająca na tym, że w pewnych przypadkach ujawnia naturę falową, a w innych cząsteczkową (korpuskularną);