słownik Szwedzko-Polski »

c w języku polskim

SzwedzkiPolski
caymanisk

kajmańskizwiązany z Kajmanami, dotyczący Kajmanów

Caymanöarna

Kajmany(geografia, geograficzny) wyspy w Ameryce Środkowej;

CD [cd:n; pl. cd:ar el. ~] substantiv

kompaktowy(technologia, technika, techniczny) (muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) odnoszący się do kompaktu (CD)
noun

CD-brännare [~n; pl. ~, best. pl. cd-brännarna] substantiv

nagrywarka CDnoun

CD-skiva [~n cd-skivor] substantiv

płytanoun
krążek służący do przechowywania muzyki lub danych

Cecilia

Cecyliaimię żeńskie;

ceder [~n cedrar] substantiv

cedr(dendrologia, drzewoznawstwo, dendrologiczny, drzewoznawczy) Cedrus, drzewo iglaste z rodziny sosnowatych, rosnące w górach krajów śródziemnomorskich;
noun

cedrowynoun
należący do cedru, będący częścią cedru

cedrowynoun
składający się z cedru

cedrowynoun
wykonany z drewna lub innej części cedru

cedrat

cytron(botanika, botaniczny) Citrus medica, gatunek roślin wieloletnich z rodziny rutowatych;

celadon

celadon(technologia, technika, techniczny) porcelanowe szkliwo o seledynowej barwie

seledynblada, delikatna zieleń

seledynowymający jasnozielony kolor;

celest mekanik

mechanika nieba(astronomia, astronomiczny) nauka o wzajemnym oddziaływaniu i ruchach ciał niebieskich;

celesta [~n celestor] substantiv

czelesta(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) idiofon przypominający kształtem fisharmonię, w którym dźwięk pochodzi z płytek uderzanych przez młoteczki uruchamiane przez klawisze;
noun

celibat [~et] substantiv

celibat(potocznie, potoczny) (przenośnie, przenośnia) dobrowolne powstrzymanie się od stosunków płciowych
noun

celibat(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) bezżeństwo duchownych;
noun

cell [~en ~er] substantiv

cela(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) surowy pokój w klasztorze, izba pustelnika, mnicha
noun

celanoun
pokój więźnia w więzieniu

klauzanoun
budowla hydrotechniczna, przeznaczona do piętrzenia wód rzeki lub potoku w celu okresowej poprawy ich spławności;

komórka(biologia, biologiczny) podstawowa jednostka budowy organizmów żywych;
noun

komórkowynoun
zbudowany z komórek

komórkowynoun
związany z komórką

ogniwo(technologia, technika, techniczny) źródło prądu elektrycznego działającego na zasadzie reakcji chemicznej, cieplnej lub promieniowania elektromagnetycznego
noun

cellbiologi [~n] substantiv

biologia komórkinoun

cellist [~en ~er] substantiv

wiolonczelista(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) muzyk, który gra na wiolonczeli
noun

wiolonczelistka(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) kobieta, która gra na wiolonczeli
noun

cellkamrat [~en ~er] substantiv

współwięzieńnoun
ktoś, z kim się jest wspólnie uwięzionym

cellkärna [~n -kärnor] substantiv

jądro(biologia, biologiczny) jedno z organelli, zawierające materiał genetyczny;
noun

jądro komórkowe(biochemia, biochemiczny) (biologia, biologiczny) organellum zawierające większość materiału genetycznego komórki;
noun

cello [~n; pl. ~r el. celli] substantiv

wiolonczela(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) instrument smyczkowy, większy od altówki i mniejszy od kontrabasu;
noun

cellplast [~en ~er] substantiv

styropian(technologia, technika, techniczny) polistyren o mikroporowatej strukturze, najczęściej w formie kształtek, bloków lub płyt, wykorzystywany jako materiał do izolacji cieplnej, dźwiękowej i elektrycznej;
noun

cellskräck [~en] substantiv

klaustrofobia(medycyna, medyczny) (psychologia, psychologiczny) chorobliwy lęk przed przebywaniem w pomieszczeniu zamkniętym lub ciasnym
noun

cellulosa [~n] substantiv

celuloza(biochemia, biochemiczny) organiczny związek chemiczny, budulec tkanek roślinnych;
noun

cellvägg [~en ~ar] substantiv

ściana komórkowa(biologia, biologiczny) struktura otaczająca cytoplast komórek organizmów;
noun

cembalist [~en ~er] substantiv

klawesynista(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) osoba grająca na klawesynie
noun

cembalo [~n ~r] substantiv

klawesyn(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) klawiszowy instrument strunowy, w którym dźwięk wzbudzany jest przez piórka szarpiące struny;
noun

cement [~en] substantiv

cementnoun
hydrauliczne spoiwo otrzymywane z surowców mineralnych (margiel lub wapień i glina)

cementera [~de ~t] verb

betonowaćverb
pokrywać coś betonem

1234