brott w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| brott [~et; pl. ~] substantiv | delikt(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) wykroczenie przeciw prawu kamieniołom(górnictwo, górniczy) miejsce pozyskiwania kamienia budowlanego, zwykle metodą odkrywkową; przestępstwo(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) czyn zabroniony pod groźbą kary jako zbrodnia lub występek, przez ustawę karną obowiązującą w czasie jego popełnienia, bezprawny, zawiniony, społecznie szkodliwy; przewina(książkowy) niecny uczynek rozłamnoun zbrodnia(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) bardzo ciężkie przestępstwo; złamanie(medycyna, medyczny) miejsce, w którym złamała się kość złamanie(rzeczownik odczasownikowy) od złamać |
| brotta [~de ~t] verb | mocowaćverb zmaganieverb zmagać sięverb |
| brottas [brottades brottats] verb | borykać sięverb |
| brottare [~n; pl. ~, best. pl. brottarna] substantiv | zapaśniczkanoun zapaśniknoun |
| brottning [~en ~ar] substantiv | zapasnoun zapasy(sport, sportowy) konkurencja polegający na fizycznym zmaganiu się dwóch zawodników lub zawodniczek; |
| brottsbalk [~en] substantiv | kodeks karny(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) zbiór przepisów regulujących odpowiedzialność karną obywateli danego kraju |
| brottsjö [~n ~ar] substantiv | kruszarka(technologia, technika, techniczny) maszyna rozdrabniająca wykorzystująca proces kruszenia do wytwarzania kruszywa |
| brottslig [~t ~a] adjektiv | przestępczyadjective |
| brottslighet [~en ~er] substantiv | kryminalnynoun przestępczość(kryminologia, kryminologiczny) ogół popełnionych przestępstw przestępczość(kryminologia, kryminologiczny) popełnianie przestępstw |
| brottsling [~en ~ar] substantiv | kryminalistanoun kryminalnynoun przestępcanoun przestępczyni(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) kobieta, która popełniła przestępstwo winowajcanoun zbrodniarznoun złoczyńcanoun |
| brottstycke [~t ~n] substantiv | fragmentnoun |
| avbrott [~et; pl. ~] substantiv | przerwanoun przerwanoun przerwanienoun przeszkodzenie(rzeczownik odczasownikowy) od przeszkodzić zakłócenienoun |
| genombrott [~et; pl. ~] substantiv | przełom(książkowy) nagła, zasadnicza zmiana, zwrotny moment w czymś |
| inbrott [~et; pl. ~] substantiv | włamanienoun |
| inbrottstjuv [~en ~ar] substantiv | włamywacznoun |
| marmorbrott | marmurołomkopalnia, w której wydobywa się marmur |
| medbrottsling [~en ~ar] substantiv | wspólniknoun |
