słownik Szwedzko-Polski »

bra w języku polskim

SzwedzkiPolski
brådskande

pilnywymagający pośpiechu, szybkiego działania

pospieszniew sposób pospieszny

bradykardi [~n] substantiv

bradykardia(medycyna, medyczny) stan, kiedy częstość akcji serca wynosi poniżej pięćdziesięciu razy na minutę;
noun

bragd [~en ~er] substantiv

osiągnięcienoun
coś, co zostało osiągnięte

brailleskrift [~en] substantiv

alfabet Braille'anoun
alfabet zbudowany z wypukłości, przeznaczony dla niewidomych;

brainstorming

burza mózgówmetoda zespołowego rozwiązywania problemów, polegająca na formułowaniu wszelkich nasuwających się skojarzeń, pomysłów rozwiązania danego problemu, bez ich oceny;

braj substantiv

donicanoun
naczynie służące do wytapiania szkła optycznego

posadzićnoun
umieścić sadzonki w ziemi

bråk [~et; pl. ~] substantiv

frakcja(poligrafia) czcionki mniejsze od pisma podstawowego, umieszczane powyżej albo poniżej linii pisma
noun

frakcja(statystyka, statystyczny) stosunek liczby obserwacji mających pewną właściwość do liczebności całej próby statystycznej;
noun

frakcja(technologia, technika, techniczny) część partii kruszywa o jednakowych wymiarach ziaren
noun

hałasnoun
głośne, uciążliwe dźwięki;

huknoun
głośny odgłos słyszalny w czasie wybuchu, wystrzału albo upadku ciężkiego przedmiotu, uderzenia pioruna

ułamek(matematyka, matematyczny) zapis dzielenia za pomocą poziomej kreski rozdzielającej dzielną od dzielnika (zwanych w tej sytuacji licznikiem i mianownikiem)
noun

ułameknoun
fragment całości

wrzawanoun
hałas, gwar różnych zmieszanych głosów lub dźwięków

bråka

ciągukład rzeczy położonych jedna za drugą

hamulcowy(technologia, technika, techniczny) odnoszący się do hamulca

kłócićtoczyć spór, spierać się

raban(potocznie, potoczny) awantura pełna wrzasku

bråka [~de, ~t] verb

kłócić sięverb

bräka [bräkte bräkt] verb

beczećverb
o owcy lub kozie: wydawać charakterystyczny przeciągły głos

gderać(potocznie, potoczny) narzekać w sposób nużący i męczący
verb

bråkdel [~en ~ar] substantiv

ułameknoun
fragment całości

bräken [bräknen el. ~; pl. bräknar] substantiv

paproć(botanika, botaniczny) Polypodiopsida, klasa roślin z kladu monilofitów;
noun

bråkig [~t ~a] adjektiv

awanturniczyadjective
właściwy awanturnikowi, osobie kłótliwej

hałaśliwyadjective
powodujący hałas

bråkmakare [~n; pl. ~, best. pl. -makarna] substantiv

mąciwoda(potocznie, potoczny) człowiek wprowadzający zamęt, podburzający przeciwko komuś lub czemuś
noun

niespokojnik(dawniej, dawny) człowiek niespokojny, powodujący zamęt, niepokój
noun

paletka(potocznie, potoczny) (sport, sportowy) rakietka do gry w tenisa stołowego
noun

szkodniknoun
osoba wyrządzająca szkody

zawadiakanoun
osoba skłonna do awantur, potyczek

brakteat [~en ~er] substantiv

brakteat(historia, historyczny, historycznie) (numizmatyka, numizmatyczny) jednostronnie bita moneta w średniowiecznej Europie;
noun

brakylogi

brachylogia(literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) figura retoryczna polegająca na zwięzłym wypowiadaniu się, stosowaniu elips oraz krótkich zdań;

bralla [~n brallor] substantiv

gacienoun

portkinoun

bräm [~et; pl. ~] substantiv

lamówka(krawiectwo) pasek materiału, tasiemka jako element wykończenia wyrobu, którym obszywany jest jego brzeg
noun

bräma [~de ~t] verb

wprawiaćverb
umocowywać coś w czymś

bramstång [~en -stänger] substantiv

bramstenga(żeglarstwo, żegluga, żeglarski) drugie od pokładu przedłużenie masztu żaglowca;
noun

brand [~en bränder] substantiv

ogieńnoun
płomienie i żar powstające podczas procesu gwałtownego utleniania;

123