bråk w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| bråk [~et; pl. ~] substantiv | frakcja(poligrafia) czcionki mniejsze od pisma podstawowego, umieszczane powyżej albo poniżej linii pisma frakcja(statystyka, statystyczny) stosunek liczby obserwacji mających pewną właściwość do liczebności całej próby statystycznej; frakcja(technologia, technika, techniczny) część partii kruszywa o jednakowych wymiarach ziaren hałasnoun huknoun ułamek(matematyka, matematyczny) zapis dzielenia za pomocą poziomej kreski rozdzielającej dzielną od dzielnika (zwanych w tej sytuacji licznikiem i mianownikiem) ułameknoun wrzawanoun |
| bråka | ciągukład rzeczy położonych jedna za drugą hamulcowy(technologia, technika, techniczny) odnoszący się do hamulca kłócićtoczyć spór, spierać się raban(potocznie, potoczny) awantura pełna wrzasku |
| bråka [~de, ~t] verb | kłócić sięverb |
| bråkdel [~en ~ar] substantiv | ułameknoun |
| bråkig [~t ~a] adjektiv | awanturniczyadjective hałaśliwyadjective |
| bråkmakare [~n; pl. ~, best. pl. -makarna] substantiv | mąciwoda(potocznie, potoczny) człowiek wprowadzający zamęt, podburzający przeciwko komuś lub czemuś niespokojnik(dawniej, dawny) człowiek niespokojny, powodujący zamęt, niepokój paletka(potocznie, potoczny) (sport, sportowy) rakietka do gry w tenisa stołowego szkodniknoun zawadiakanoun |
| bli bråk | trzasnąćwydać płaski, suchy dźwięk jak przy łamaniu czegoś |
| oegentligt bråk | ułamek niewłaściwy(matematyka, matematyczny) ułamek, w którym licznik jest większy lub równy mianownikowi |
