słownik Szwedzko-Polski »
blöta w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| blöta | moczyćmoczyć (1.1) samego siebie moczyćmoczyć (1.1) siebie wzajemnie nawilżaćnasycać coś wilgocią; sprawiać, że powierzchnia czegoś staje się lekko wilgotna umoczyćuczynić coś mokrym, zanurzając w płynie |
| blöta [blötte, blött] | moczyćpowodować, że coś staje się mokre wilgoćwoda zawarta w czymś, zwykle w powietrzu; zwilżaćsprawiać, że coś staje się wilgotne, mokre |
| stöta och blöta | wałkować(przenośnie, przenośnia) mówić o czymś, aż do znudzenia |
