bita w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| bita | gryźćzatapiać w czymś zęby kąsaćkaleczyć ostrymi zębami lub żądłem ugryźćzacisnąć na czymś zęby, wbić je w coś zaciskając |
| bita huvudet av skammen | |
| bita i det sura äpplet | przymuszaćrobić co wbrew własnej woli |
| bita i gräset | gryźć ziemiębyć martwym kopnąć w kalendarz(związek frazeologiczny) (żartobliwie) (ironicznie) umrzeć umieraćkończyć swoje życie, przestawać żyć |
| bita ihop tänderna | |
| bita sig i tungan | |
| bitande adjektiv | ciętyadjective uszczypliwyadjective zaskakującyadjective zgryźliwyadjective |
| bit [~en, ~ar] | kawałekfragment pewnej całości |
| bitas [bets, bitits, pres. bits] verb | kąsaćverb kłuć(o owadach) żądlić kłućverb kłućverb |
| grön vårtbitare | konik polny(entomologia, owadoznawstwo, entomologiczny, owadoznawczy) owad przypominający pasikonika lub szarańczę; |
| habitat | siedlisko(ekologia, ekologiczny) całokształt warunków przyrodniczych stanowiących miejsce życia określonych organizmów; |
| orbital | orbital(fizyka, fizyczny) (chemia, chemiczny) (potocznie, potoczny) obszar pokazujący na najbardziej prawdopodobne położenie elektronu w atomie bądź cząsteczce orbital(fizyka, fizyczny) (chemia, chemiczny) rozwiązanie równania Schrödingera opisujące zachowanie elektronu w atomie bądź cząsteczce orbitalny(astronomia, astronomiczny) dotyczący orbity, powiązany z orbitą, znajdujący się na orbicie |
| vårtbitare [~n; pl. ~, best. pl. -bitarna] substantiv | pasikonik(entomologia, owadoznawstwo, entomologiczny, owadoznawczy) zwykle zielony, skoczny owad; |
