słownik Szwedzko-Polski »
bindning w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| bindning [~en ~ar] substantiv | wiązadło(anatomia, anatomiczny) błona lub pasmo wytrzymałej tkanki łącznej łączące kości między sobą lub wzmacniające ruchome połączenia między kośćmi (stawy) związanienoun |
| förbindning [~en ~ar] substantiv | opatrunek(medycyna, medyczny) materiał do zabezpieczania i leczenia uszkodzeń ciała |
| kovalent bindning | wiązanie kowalencyjne(chemia, chemiczny) rodzaj wiązania chemicznego; |
