bikt w języku polskim

Szwedzki	Polski
bikt [~en ~er] substantiv	spowiedź(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) wyznanie grzechów przed kapłanem w celu otrzymania ich odpuszczenia noun
bikta [~de ~t] verb	spowiadać(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) wyznawać grzechy w spowiedzi verb
biktfader	spowiednik(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) duchowny wysłuchujący spowiedzi;
biktstol [~en ~ar] substantiv	konfesjonał(kościelny) kościelny mebel służący do słuchania spowiedzi; noun

Historia wyszukiwania