słownik Szwedzko-Polski »
böjning w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| böjning [~en ~ar] substantiv | fleksja(gramatyka) odmiana wyrazów odmiana(językoznawstwo, językoznawczy) zmiana formy wyrazu w zależności od przypadku, osoby itp. |
| blandad böjning | deklinacja mieszana(gramatyka) rodzaj odmiany przez przypadki w gramatykach niektórych językow, np. niemieckim |
