słownik Szwedzko-Polski »
apokryf w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| apokryf | apokryf(przenośnie, przenośnia) utwór rzekomo autentyczny, np. podrobione dzieło wielkiego pisarza lub recenzja nieistniejącej książki apokryf(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) księga religijna, którą dany Kościół uważa za niezgodną ze swoją doktryną; |
| apokryf [~en, ~er] | apokryficzny(literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) mający charakter apokryfu |
| apokryfisk [~t ~a] adjektiv | apokryficzny(literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) mający charakter apokryfu apokryfowyadjective |
