anton w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| Anton | Antoniimię męskie; |
| Antonia | Antoniaimię żeńskie; Antoninaimię żeńskie; |
| Antonius | Antoniimię męskie; |
| antonomasi | antonomazja(językoznawstwo, językoznawczy) zastąpienie nazwy własnej osoby lub przedmiotu inną nazwą; |
| antonovka | antonówka(botanika, botaniczny) (ogrodnictwo, ogrodniczy) mrozoodporna odmiana uprawna jabłoni domowej; |
| antonym [~en ~er] substantiv | antonim(językoznawstwo, językoznawczy) wyraz o znaczeniu przeciwnym do danego |
| kanton [~en ~er] substantiv | kantonnoun ort(historia, historyczny, historycznie) (numizmatyka, numizmatyczny) srebrny pieniądz w obiegu w XVII wieku; |
| Kanton [~en ~er] substantiv | Kanton(geografia, geograficzny) (administracja) miasto w południowych Chinach; |
| kantonesiska | kantończykmieszkaniec Kantonu kantoński(językoznawstwo, językoznawczy) język kantoński, używany w południowych Chinach, Hongkongu i Makau; kantońskizwiązany z Kantonem, dotyczący Kantonu (miasta w Chinach) |
