anklaga w języku polskim

Szwedzki	Polski
anklaga [~de ~t] verb	ciążyćverb powodować obarczenie, nieznośny ciężar inkryminować(książkowy) obwiniać, stawiać zarzuty verb należnośćverb kwota, którą trzeba komuś wypłacić oskarżaćverb obwiniać kogoś o coś szarża(wojskowość, wojskowy) gwałtowne natarcie kawalerii verb
anklagad	oskarżony(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) osoba, przeciw której rozpoczęto postępowanie karne
anklagare [~n; pl. ~, best. pl. -klagarna] substantiv	oskarżyciel(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) w procesie karnym osoba wnosząca do sądu akt oskarżenia przeciw komuś noun oskarżycielnoun człowiek, który oskarża

Szwedzki

Polski

anklaga [~de ~t] verb

ciążyćverb
powodować obarczenie, nieznośny ciężar

inkryminować(książkowy) obwiniać, stawiać zarzuty
verb

należnośćverb
kwota, którą trzeba komuś wypłacić

oskarżaćverb
obwiniać kogoś o coś

szarża(wojskowość, wojskowy) gwałtowne natarcie kawalerii
verb

anklagad

oskarżony(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) osoba, przeciw której rozpoczęto postępowanie karne

anklagare [~n; pl. ~, best. pl. -klagarna] substantiv

oskarżyciel(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) w procesie karnym osoba wnosząca do sądu akt oskarżenia przeciw komuś
noun