słownik Szwedzko-Polski »
altaret w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| Altaret | Ołtarz(astronomia, astronomiczny) jeden z gwiazdozbiorów nieba południowego; |
| altare [~t; pl. ~n el. ~, best. pl. altarna] substantiv | ołtarz(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) stół lub podwyższenie, na którym składa się ofiarę bogu lub bóstwu; ołtarzowy(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) związany z ołtarzem; będący częścią wyposażenia ołtarza stolec(dawniej, dawny) tron monarchy, biskupa |
