absolut w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| absolut | absolutto, co istniało samo przez się, absolutny duch, Bóg; absolutnie(filozofia, filozoficzny) obiektywnie, niezależnie od czegoś, bezwzględnie absolutnie(historia, historyczny, historycznie) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) mając nieograniczoną władzę, posiadając władzę absolutną absolutniecałkowicie, niezależnie od niczego, niedopuszczając wyjątków absolutnieniekwestionowanie, niebudząc zastrzeżeń absolutny(filozofia, filozoficzny) istniejący obiektywnie bezwarunkowokoniecznie, bezwzględnie, absolutnie bezwzględniew sposób całkowity, zupełnie bezwzględny(matematyka, matematyczny) pozbawiony znaku, będący wynikiem wartości bezwzględnej bezwzględny(metrologia, metrologiczny) wyrażony w tych samych jednostkach, co mierzona wielkość skończonycałkowity, pełny, kompletny |
| absolut [n. ~, ~a] adjektiv | bezwględnyadjective |
| absolut [n. ~, ~a] | absolutny(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) oparty na zasadach absolutyzmu lub rządzący według tych zasad absolutnycałkowity, zupełny, bezwzględny absolutnyniekwestionowany całkowitytaki, który obejmuje całość; jest pełny, zupełny, kompletny, nie jest ułamkowy, częściowy zupełnymający wszystkie cechy typowe dla danego przedmiotu, pojęcia, danej istoty |
| absolut! | pewnie(potocznie, potoczny) potwierdzenie |
| absolut gehör | słuch absolutny(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) zdolność rozróżniania bezwzględnej wysokości dźwięku; |
| absolution [~en] substantiv | absolucja(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) rozgrzeszenie, zdjęcie klątwy kościelnej, odpuszczenie grzechów; absolwować(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) udzielać absolucji, rozgrzeszenia rozgrzeszenie(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) oczyszczenie z grzechów, odpuszczenie grzechów; |
| absolutism [~en] substantiv | absolutyzm(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) monarchia nieograniczona; |
| absolutist [~en ~er] substantiv | abstynentnoun |
| absolutistisk [~t ~a] adjektiv | absolutystyczny(filozofia, filozoficzny) nacechowany absolutyzmem (doktryną filozoficzną) absolutystyczny(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) oparty na zasadach absolutyzmu (ustroju państwowego) |
| få absolution | ukończyćprzerobić w całości materiał/program kursu/szkoły i zdać wymagane egzaminy |
