ålderdom [~en] substantiv | starośćnoun stan będący efektem starzenia się, trzeci i ostatni okres życia istot żywych; wieknoun czas, jaki ktoś już przeżył, jaki coś przeżyło |
ålderdomlig [~t ~a] adjektiv | archaicznyadjective będący typowym dla dawnych czasów dawnyadjective mający miejsce dłuższy czas temu; pochodzący z odległych lat; sięgający dalekiej przeszłości przestarzałyadjective taki, który wyszedł z użycia, ze zwyczaju staromodnyadjective odpowiadający dawnej modzie, obecnie niemodny staroświeckiadjective wywodzący się ze starych czasów, obecnie niemodny, niepopularny sędziwyadjective wiekowyadjective |