Polski | Szwedzki |
---|---|
szczep (antropologia, antropologiczny) grupa etniczna osób nie wywodzących swego pochodzenia od wspólnego przodka; noun | stam [~men ~mar]substantiv |
szczep (botanika, botaniczny) (rolnictwo, rolniczy) roślina powstała w wyniku szczepienia; verb | efterkomma [-kom, -kommit, -kommen -kommet -komna, pres. -kommer, imper. -kom]verb |
Szczepan | |
szczepienie (medycyna, medyczny) podanie szczepionki w formie zastrzyku noun | vaccination [~en ~er]substantiv |
szczepienie (rzeczownik odczasownikowy) od szczepić, nazwa czynności noun | vaccination [~en ~er]substantiv |
szczepionka (medycyna, medyczny) preparat pochodzenia biologicznego, zawierający osłabione żywe lub zabite drobnoustroje chorobotwórcze lub fragmenty ich struktury stosowany w celu wywołania odpowiedzi immunologicznej i odporności; noun | vaccin [~et; pl. ~er hellre än ~]substantiv |
szczepić (botanika, botaniczny) (rolnictwo, rolniczy) łączyć pęd (oczko) z pniem (podkładką) dwu różnych roślin verb | okulera [~de ~t]verb ympa [~de ~t]verb |
szczepić (medycyna, medyczny) (weterynaria, weterynaryjny) podawać szczepionkę verb | vaccinera [~de ~t]verb ympa [~de ~t]verb |
antyszczepionkowiec | |
antyszczepionkowiec zagorzały przeciwnik szczepień ochronnych; | |
oszczep (sport, sportowy) (potocznie, potoczny) rzut oszczepem (1.2); noun | spjutkastning [~en]substantiv |
oszczep (sport, sportowy) długi, zaostrzony pręt używany w lekkoatletyce do rzucania; noun | spjut [~et; pl. ~]substantiv |
oszczep (łowiectwo, łowiecki) (wojskowość, wojskowy) (dawniej, dawny) broń wojenna lub myśliwska, o długim drzewcu i twardym, metalowym a wcześniej kamiennym, grocie; noun | spjut [~et; pl. ~]substantiv |
oszczepniczka noun | spjutkastare [~n; pl. ~, best. pl. -kastarna]substantiv |
oszczepnik (sport, sportowy) sportowiec uprawiający rzut oszczepem noun | spjutkastare [~n; pl. ~, best. pl. -kastarna]substantiv |
przeszczep (medycyna, medyczny) (przenośnie, przenośnia) przeszczepiana część ciała noun | transplantat [~et; pl. ~]substantiv |
przeszczep (medycyna, medyczny) przeniesienie narządu w całości lub w części z jednego ciała do innego noun | transplantation [~en ~er]substantiv |
rozszczep miejsce rozszczepione, rozszczepienie | |
rozszczepiać verb dzielić na elementy składowe | klyva [klöv, kluvit hellre än klyvt, kluven kluvet kluvna hellre än klyvd n. klyvt, pres. klyver]verb spjälka [~de ~t]verb sönderdela [~de ~t]verb |
rozszczepiony adjective | kluven [kluvet kluvna]adjektiv |
rzut oszczepem (sport, sportowy) konkurencja polegająca na rzucaniu oszczepem możliwie najdalej bez wykroczenia poza obszar rozbiegu; noun | spjutkastning [~en]substantiv |
wszczepić (botanika, botaniczny) (ogrodnictwo, ogrodniczy) umieścić w tkance rośliny szczepkę rośliny szlachetnej noun | implantat [~et; pl. ~]substantiv |
wszczepić (medycyna, medyczny) wprowadzić z zewnątrz do organizmu tkankę lub protezę, zastępując nią usuniętą część noun | implantat [~et; pl. ~]substantiv |
wszczepić noun nauczyć czegoś kogoś | implantat [~et; pl. ~]substantiv |
zaszczepiać (ogrodnictwo, ogrodniczy) osadzać drzewa szlachetnymi pędami lub pączkami | |
zaszczepiać (ogrodnictwo, ogrodniczy) osadzać drzewa szlachetnymi pędami lub pączkami verb | inokulera [~de ~t]verb |
zaszczepiać (przenośnie, przenośnia) propagować nowe idee, wprowadzać nowe prądy | |
zaszczepiać (przenośnie, przenośnia) propagować nowe idee, wprowadzać nowe prądy verb | bibringa [~de ~t]verb inplanta [~de ~t]verb inpränta [~de ~t]verb |
zaszczepiony |