Polski | Szwedzki |
---|---|
standardowy (językoznawstwo, językoznawczy) mieszczący się w normach mowy ogólnonarodowej noun | standard [~en ~er]substantiv |
standardowy adjective typowy, przeciętny, mało oryginalny | utpräglad [-präglat ~e]adjektiv |
standardowy noun zgodny z określonym standardem, normą (i tym podobne, i temu podobne) | standard [~en ~er]substantiv |
język standardowy (językoznawstwo, językoznawczy) prestiżowa odmiana danego języka, pełniąca funkcję normy ogólnoetnicznej, stawiana w opozycji do wernakularnych form języka | |
język standardowy (językoznawstwo, językoznawczy) prestiżowa odmiana danego języka, pełniąca funkcję normy ogólnoetnicznej, stawiana w opozycji do wernakularnych form języka noun | riksspråk [~et; pl. ~]substantiv |