słownik Polsko-Szwedzki »
słone w języku po szwedzku
| Polski | Szwedzki |
|---|---|
| słone verb | salta [~de ~t]verb |
| słonecznik (botanika, botaniczny) Helianthus, rodzaj roślin; noun | solros [~en ~or]substantiv |
| słonecznik (potocznie, potoczny) słonecznik zwyczajny, Helianthus annuus – wysoka roślina jednoroczna o bardzo dużych (zwykle żółtych) kwiatach, uprawiana dla oleistych nasion lub jako roślina ozdobna; noun | solros [~en ~or]substantiv |
| słoneczność noun wielka jasność pochodząca ze Słońca | solsken [~et]substantiv |
| słoneczny adjective pełen słońca | solig [~t ~a]adjektiv |
| słoneczny związany ze słońcem | |
| bez osłonek adjective | oförblommerad [oförblommerat ~e]adjektiv |
| okulary przeciwsłoneczne (optyka, optyczny) rodzaj okularów z przyciemnianymi szkłami, chroniących przed słońcem; noun | solglasögonsubstantiv |
| olej słonecznikowy noun olej wytwarzany z nasion słonecznika; | solrosolja [~n]substantiv |
| plama słoneczna (astronomia, astronomiczny) ciemniejszy obszar obserwowany na powierzchni Słońca; noun | solfläck [~en ~ar]substantiv |
| pozasłoneczny (astronomia, astronomiczny) znajdujący się poza Układem Słonecznym | |
| Układ Słoneczny (astronomia, astronomiczny) układ planetarny złożony ze Słońca, jako centralnego ciała niebieskiego, i ośmiu planet: Merkurego, Wenus, Ziemi, Marsa, Jowisza, Saturna, Urana i Neptuna oraz z pięciu planet karłowatych, tysięcy planetoid, księżyców, komet, meteoroidów i materii międzyplanetarnej; | |
| wiatr słoneczny (astronomia, astronomiczny) wydobywający się ze Słońca strumień plazmy; noun | solvind [~en ~ar]substantiv |
| zegar słoneczny noun zegar określający czas na podstawie pozycji słońca; | solur [~et; pl. ~]substantiv |
