Polski | Szwedzki |
---|---|
okolicznik (gramatyka) część zdania określająca czasownik; noun | adverbial [~et; pl. ~]substantiv |
bezokolicznik (gramatyka) forma czasownika zazwyczaj (zależnie od języka) nieokreślająca czasu, rodzaju, liczby, osoby, trybu, strony ani aspektu; noun | infinitiv [~en ~er]substantiv |
bezokolicznikowy (gramatyka) związany z bezokolicznikem, dotyczący bezokolicznika noun | infinitiv [~en ~er]substantiv |