Polski | Szwedzki |
---|---|
narzecze (językoznawstwo, językoznawczy) mowa terytorialna, odmienna od języka standardowego; noun | dialekt [~en ~er]substantiv |
narzecze (językoznawstwo, językoznawczy) mowa terytorialna o zasięgu szerszym niż dialekt i gwara; noun | adverb [~et; pl. ~]substantiv |
narzecze (językoznawstwo, językoznawczy) swoista odmiana języka; noun | dialekt [~en ~er]substantiv |
narzecze noun język, mowa | folkspråk [~et; pl. ~]substantiv |