słownik Polsko-Szwedzki »
lot w języku po szwedzku
| Polski | Szwedzki |
|---|---|
| lot noun przemieszczanie się w powietrzu lub w przestrzeni kosmicznej | flyg [~et; pl. ~]substantiv flygning [~en ~ar]substantiv |
| Lotaryngia (geografia, geograficzny) (historia, historyczny, historycznie) region w północno-wschodniej Francji; | |
| lotaryński związany z Lotaryngią, dotyczący Lotaryngii lub Lotaryńczyków | |
| loteria noun gra, której uczestnicy nabywają losy, a o wygranej decyduje losowanie | lotteri [~et ~er]substantiv |
| loteryjny związany z loterią | |
| lotka (lotnictwo, lotniczy) ruchomy element skrzydła statku powietrznego, służący do kontroli jego przechylenia, czyli obrotu wzdłuż osi podłużnej; noun | skevroder [-rodret; pl. ~, best. pl. -rodren]substantiv |
| lotka (sport, sportowy) uskrzydlony przedmiot służący do gry w badmintona noun | fjäderboll [~en ~ar]substantiv |
| lotka noun strzałka do gry w lotki (1.5) | pil [~en ~ar]substantiv |
| lotka noun tylko w lm (sport, sportowy) rzutki, dart; gra polegająca na trafianiu strzałkami do tarczy; | dart [~en]substantiv |
| lotnictwo noun ogół zagadnień związanych ze wszelkiego rodzaju statkami powietrznymi; | luftfart [~en]substantiv |
| lotniczy noun związany z lotnictwem | flyg [~et; pl. ~]substantiv |
| lotnik (lotnictwo, lotniczy) (zawód, zawodowy, zawodowo) człowiek, który lata samolotem lub należy do jego obsługi | |
| lotnik (wojskowość, wojskowy) żołnierz służący w lotnictwie | |
| lotnik inżynier posiadający specjalizację lotniczą | |
| lotnisko (lotnictwo, lotniczy) wydzielony obszar na ziemi przystosowany do obsługi statków powietrznych; noun | flygplats [~en ~er]substantiv |
| lotniskowiec (wojskowość, wojskowy) okręt stanowiący ruchomą bazę dla samolotów, poprzez odpowiednio ukształtowany pokład jako pas startowy; noun | hangarfartyg [~et; pl. ~]substantiv |
| lotniskowy noun związany z lotniskiem | flygplats [~en ~er]substantiv |
| lotny (fizyka, fizyczny) występujący w postaci gazowej lub łatwo w nią przechodzący adjective | flyktig [~t ~a]adjektiv |
| lotny cechujący się bystrością lub zwinnością | |
| lotny adjective łatwo przemieszczający się | flygandeadjektiv |
| lotny adjective łatwo unoszący się w powietrzu | flyktig [~t ~a]adjektiv |
| lotokot (zoologia, zoologiczny) nadrzewny ssak południowoazjatycki posiadający umiejętność szybowania dzięki błonom ciągnącym się od szyi do ogona; | |
| lotos (botanika, botaniczny) Nelumbo Adans., rodzaj roślin z rodziny lotosowatych; noun | lotus [~en ~ar]substantiv |
| alotropia (chemia, chemiczny) (fizyka, fizyczny) zjawisko występowania, w tym samym stanie skupienia, różnych odmian tego samego pierwiastka chemicznego różniących się właściwościami fizycznymi i chemicznymi; | |
| bibeloty noun | krimskrams [~et]substantiv |
| bilet lotniczy noun | flygbiljett [~en ~er]substantiv |
| blotka verb | hacka [~de, ~t]verb |
| bomba lotnicza (wojskowość, wojskowy) pocisk zrzucany ze statku powietrznego przeznaczony do niszczenia celów położonych na powierzchni ziemi; noun | bomb [~en ~er]substantiv |
| Charlotte Amalie (geografia, geograficzny) stolica Wysp Dziewiczych Stanów Zjednoczonych; | |
| cyklotron (fizyka, fizyczny) najprostsza forma akceleratora cyklicznego naładowanych cząstek elementarnych; noun | cyklotron [~en ~er]substantiv |
| dichlorodifenylotrichloroetan (chemia, chemiczny) (rolnictwo, rolniczy) wysokotoksyczny chemiczny związek organiczny z grupy chlorowanych węglowodorów, stosowany jako środek owadobójczy; | |
| dziewiczy lot | |
| flota (marynarka) (żeglarstwo, żegluga, żeglarski) zbiór jednostek pływających; | |
| flotylla (wojskowość, wojskowy) (marynarka) jednostka wojskowa występująca w marynarce wojennej odpowiadająca dywizji piechoty. noun | flottilj [~en ~er]substantiv |
| gablota (slangowo) (motoryzacja) samochód, szczególnie jeśli drogi, duży noun | fordon [~et; pl. ~]substantiv |
| gablota noun oszklona szafka, w której są umieszczane eksponaty lub towary | vitrin [~en ~er]substantiv |
| gelotologia terapia śmiechem; | |
| gilotyna noun urządzenie służące do wykonywania kary śmierci przez ścięcie głowy; | giljotin [~en ~er]substantiv |
| glottochronologia (językoznawstwo, językoznawczy) metoda przybliżonego określania czasu rozpadu prajęzyka jakiejś rodziny na odrębne języki; |
