słownik Polsko-Szwedzki »
karta w języku po szwedzku
| Polski | Szwedzki |
|---|---|
| karta (elektronika, elektroniczny) wymienny podzespół elektroniczny na obwodzie drukowanym | |
| karta (informatyka, informatyczny) element interfejsu graficznego programu umożliwiający przeglądanie kilku elementów podrzędnych w jednej formatce lub oknie noun | flik [~en ~ar]substantiv |
| karta (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) ustawowa gwarancja praw noun | karta [~n kartor]substantiv |
| karta (termin karciany) (sport, sportowy) (zobacz) karta do gry noun | spelkort [~et; pl. ~]substantiv |
| karta (zobacz) karta pocztowa | |
| karta (zobacz) karta płatnicza, karta bankomatowa, karta kredytowa, karta debetowa | |
| karta (zobacz) karta telefoniczna | |
| karta arkusz papieru; duża kartka | |
| karta noun menu, spis dań | karta [~n kartor]substantiv |
| karta do gry (termin karciany) (sport, sportowy) papierowa lub plastikowa karta z symbolem z jednej strony, służąca do gier karcianych; noun | spelkort [~et; pl. ~]substantiv |
| karta do głosowania (urzędowy) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) kartka papieru służąca do tajnego głosowania w wyborach noun | röstsedel [~n -sedlar]substantiv |
| karta dziurkowana noun | hålkort [~et; pl. ~]substantiv |
| karta dźwiękowa (informatyka, informatyczny) karta rozszerzeniowa umożliwiająca generowanie dźwięku przez komputer i głośniki do niej podłączone; noun | ljudkort [~et; pl. ~]substantiv |
| karta graficzna (informatyka, informatyczny) urządzenie odpowiadające za wyświetlany obraz na monitorze komputera; noun | grafikkort [~et; pl. ~]substantiv |
| karta kredytowa (bankowość, bankowy) karta magnetyczna uprawniająca do korzystania ze środków pieniężnych przyznanych jej posiadaczowi w ramach limitu kredytowego ustalonego przez daną instytucję finansową; noun | kreditkort [~et; pl. ~]substantiv |
| karta pamięci (informatyka, informatyczny) niewielki, przenośny półprzewodnikowy nośnik danych stosowany m.in. w aparatach fotograficznych i smartfonach; noun | minneskort [~et; pl. ~]substantiv |
| karta pokładowa (lotnictwo, lotniczy) rodzaj biletu upoważniającego do wejścia na pokład samolotu bądź statku | |
| karta płatnicza (informatyka, informatyczny) elektroniczny instrument płatniczy; | |
| karta SIM (telekomunikacja) stosowana w telekomunikacji, wymienna plastikowa karta elektroniczna z wbudowaną pamięcią i mikroprocesorem; noun | SIM [~met]substantiv |
| Kartagina (geografia, geograficzny) (historia, historyczny, historycznie) starożytne miasto-państwo położone na północnym wybrzeżu Afryki, w pobliżu dzisiejszego Tunisu | |
| Kartagińczyk (historia, historyczny, historycznie) mieszkaniec Kartaginy adjective | kartagisk [~t ~a]adjektiv |
| dzika karta (sport, sportowy) dopuszczenie do zawodów, zwykle rangi mistrzowskiej, drużyny lub zawodnika niespełniającego formalnych warunków uczestnictwa; noun | jokertecken [-tecknet; pl. ~, best. pl. -tecknen]substantiv |
| Dżakarta (geografia, geograficzny) stolica Indonezji; | |
| kto nie ma szczęścia w kartach, ten ma szczęście w miłości (termin karciany) na pocieszenie dla przegranych graczy |
