słownik Polsko-Szwedzki »
duch w języku po szwedzku
| Polski | Szwedzki |
|---|---|
| duch noun dusza ludzka | själ [~en ~ar]substantiv |
| duch noun istota, treść, charakter czegoś | anda [~n]substantiv |
| duch noun niematerialna postać, często obdarzona nienaturalną siłą lub zdolnościami; | spöke [~t ~n]substantiv |
| duch noun umysł, myśli ludzkie | själ [~en ~ar]substantiv |
| duch czasu noun atmosfera umysłowa charakterystyczna dla jakieś epoki, okresu historycznego | tidsanda [~n]substantiv |
| duch epoki noun | tidsanda [~n]substantiv |
| Duch Święty (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) w chrześcijaństwie: trzecia osoba Trójcy Świętej; | |
| duchota noun | kvalm [~et]substantiv |
| duchowieństwo (kościelny) ogół duchownych danego kościoła lub wspólnoty religijnej, stan duchowny; noun | prästerskap [~et]substantiv |
| duchowny (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) osoba sprawująca posługę duchową, religijną noun | präst [~en ~er]substantiv |
| duchowny (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) związany z duchowieństwem adjective | andlig [~t ~a]adjektiv |
| duchowość noun to, co duchowe, co odnosi się do życia wewnętrznego człowieka | andlighet [~en]substantiv |
| duchowy adjective odnoszący się do sfery ducha i duchowości | andlig [~t ~a]adjektiv |
| lekkoduch (potocznie, potoczny) osoba lekkomyślna | |
| podnosić na duchu pocieszać kogoś, dodawać komuś otuchy | |
| przyducha (wędkarstwo) (rybołówstwo, rybacki) obniżenie zawartości tlenu w wodzie skutkujące m.in. śnięciem ryb | |
| seminarium duchowne (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) zakład naukowo-wychowawczy przygotowujący kandydatów na duchownych; | |
| uduchowić verb | besjäla [~de ~t]verb |
| w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) chrześcijańskie wezwanie rozpoczynające modlitwę | |
| zaduch noun | kvalm [~et]substantiv |
| Zesłanie Ducha Świętego (kulturoznawstwo, wiedza o kulturze, kulturoznawczy) (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) w chrześcijaństwie: święto obchodzone pięćdziesiąt dni po Wielkanocy, w którym wspomina się zstąpienie Ducha Świętego na Maryję i Apostołów noun | pingst [~en ~ar]substantiv |
