słownik Polsko-Niemiecki »
wierzchołek w języku niemieckim
| Polski | Niemiecki |
|---|---|
| wierzchołek (geografia, geograficzny) szczyt góry noun | Spitze | GipfelSubstantiv |
| wierzchołek (geometria) punkt łączący sąsiednie boki wielokąta lub co najmniej trzy ściany wielościanu; noun | der Scheitel [des Scheitels; die Scheitel]Substantiv |
| wierzchołek góry lodowej (publikatory) o wykrytej aferze, która stanowi fragment szerszego, lecz nieujawnionego jeszcze negatywnego zjawiska noun | Spitze des EisbergsSubstantiv |
