Polski | Niemiecki |
---|---|
strug (technologia, technika, techniczny) narzędzie stolarskie z wysuwanym ostrzem, używane do wyrównywania, wygładzania powierzchni drewna noun | der Hobel [des Hobels; die Hobel]Substantiv |
struga (geografia, geograficzny) mała rzeczka noun | der Arm [des Arm(e)s; die Arme]Substantiv |
struga noun ciecz płynąca wąskim pasmem; płynąca, lejąca się woda, ciecz | der Ausbruch [des Ausbruch(e)s; die Ausbrüche]Substantiv |
strugarka (maszynoznawstwo) obrabiarka do obróbki skrawaniem płaszczyzn, noun | StoßmaschineSubstantiv |
strugać (potocznie, potoczny) udawać kogoś verb | SpielzugVerb |
strugać verb obrabiać drewno poprzez ścinanie podłużnych wiór | hobeln [hobelte; hat gehobelt]Verb |
strugać wariata (potocznie, potoczny) udawać, że się nic nie rozumie, nie wie o co chodzi verb |