okolicznik w języku niemieckim

Polski	Niemiecki
okolicznik (gramatyka) część zdania określająca czasownik; noun	das Adverbiale [des Adverbiales; die Adverbialien]Substantiv
bezokolicznik (gramatyka) forma czasownika zazwyczaj (zależnie od języka) nieokreślająca czasu, rodzaju, liczby, osoby, trybu, strony ani aspektu; noun	Infinitiv \| NennformSubstantiv
bezokolicznikowy (gramatyka) związany z bezokolicznikem, dotyczący bezokolicznika adjective	die Grundform [der Grundform; die Grundformen]Adjektiv
zdanie bezokolicznikowe phrase	der Infinitivsatz [des Infinitivsatzes; die Infinitivsätze]Phrase

Historia wyszukiwania