narzecze w języku niemieckim

Polski	Niemiecki
narzecze (językoznawstwo, językoznawczy) mowa terytorialna, odmienna od języka standardowego; noun	der Dialekt [des Dialekt(e)s; die Dialekte]Substantiv
narzecze (językoznawstwo, językoznawczy) mowa terytorialna o zasięgu szerszym niż dialekt i gwara; noun	das Adverb [des Adverbs; die Adverbien]Substantiv
narzecze (językoznawstwo, językoznawczy) swoista odmiana języka; noun	der Dialekt [des Dialekt(e)s; die Dialekte]Substantiv
narzecze noun język, mowa	die Ausdrucksweise [der Ausdrucksweise; die Ausdrucksweisen]Substantiv

Historia wyszukiwania