cykl w języku niemieckim
| Polski | Niemiecki |
|---|---|
| cykl noun szereg czynności lub zjawisk tworzących zamkniętą całość rozwojową, powtarzającą się okresowo | der Zyklus [des Zyklus; die Zyklen]Substantiv |
| cykl biogeochemiczny noun zamknięty obieg pierwiastków w przyrodzie | StoffkreislaufSubstantiv |
| Cyklady (geografia, geograficzny) archipelag znajdujący się w południowo-zachodniej części Morza Egejskiego, u południowo-wschodnich wybrzeży Grecji; noun | KykladenSubstantiv |
| cyklamen | |
| cyklaminian (chemia, chemiczny) związek organiczny, sól lub ester kwasu cyklaminowego; noun | CyclamatSubstantiv |
| cykliczny adjective dotyczący cyklu, należący do cyklu | zyklisch [zyklischer; am zyklischsten]Adjektiv |
| cyklina (technologia, technika, techniczny) płytka o ostrych krawędziach do wygładzania drewna; noun | die ZiehklingeSubstantiv |
| cykloalkan noun | das Cycloalkan [des Cycloalkans; die Cycloalkane]Substantiv |
| cykloida (matematyka, matematyczny) krzywa, jaką opisuje tor punktu, leżącego na obwodzie koła, które toczy się bez poślizgu po prostej; noun | Radlaufkurve | ZykloideSubstantiv |
| cyklon (chemia, chemiczny) nazwa dwóch trujących środków chemicznych; (zobacz) cyklon A, (zobacz) cyklon B noun | der Zyklon [des Zyklons; die Zyklone]Substantiv |
| cyklon (meteorologia, meteorologiczny) wirujący układ atmosferyczny w ośrodku niskiego ciśnienia; noun | der Zyklon [des Zyklons; die Zyklone]Substantiv |
| cyklon (technologia, technika, techniczny) urządzenie do odpylania gazów metodą wirową; noun | der Zyklon [des Zyklons; die Zyklone]Substantiv |
| cyklop (mitologia grecka) olbrzym z jednym okiem pośrodku czoła; noun | der Zyklop [des Zyklopen; die Zyklopen]Substantiv |
| cyklotron (fizyka, fizyczny) najprostsza forma akceleratora cyklicznego naładowanych cząstek elementarnych; noun | das ZyklotronSubstantiv |
| cyklotymia (psychologia, psychologiczny) zaburzenie polegające na utrzymujących się wahaniach nastroju w postaci łagodnych epizodów subdepresji i hipomanii; noun | ZyklothymiaSubstantiv |
| acykliczny phrase | azyklischPhrase |
| acyklowir (farmacja, lekoznawstwo, farmakologia, farmaceutyczny, farmakologiczny) lek przeciwwirusowy na zakażenia herpeswirusami; analog guanozyny noun | AciclovirSubstantiv |
| antycyklon (meteorologia, meteorologiczny) wyż (atmosferyczny); noun | die Antizyklone [der Antizyklone; die Antizyklonen]Substantiv |
| antycyklonowy (meteorologia, meteorologiczny) związany z antycyklonem adjective | antizyklonalAdjektiv |
| bicykl (transport, transportowy) (historia, historyczny, historycznie) dawny rower, zwykle o kołach różnej wielkości; noun | das Hochrad [des Hochrades; die Hochräder]Substantiv |
| encykliczny (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) związany z encykliką, dotyczący encykliki adjective | die Enzyklika [der Enzyklika; die Enzykliken]Adjektiv |
| encyklika (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) oficjalny papieski dokument doktrynalny w formie orędzia skierowany do biskupów i wiernych; noun | Enzyklika | EncyclicaSubstantiv |
| encyklopedia noun dzieło opisujące ogół wiedzy, uporządkowane w formie haseł; | Enzyklopädie | EncyklopädieSubstantiv |
| encyklopedyczny adjective związany z encyklopedią, dotyczący encyklopedii | enzyklopädisch [enzyklopädischer; am enzyklopädischsten]Adjektiv |
| encyklopedysta noun członek grupy twórców Wielkiej Encyklopedii Francuskiej; | EnzyklopädistSubstantiv |
| heterocykliczny (chemia, chemiczny) o związkach cyklicznych: taki, w którym co najmniej jeden pierścień zawiera atomy dwóch lub więcej różnych pierwiastków; adjective | heterozyklischAdjektiv |
| monocykl noun rower z jednym kołem | das Einrad [des Einrad(e)s; die Einräder]Substantiv |
| motocykl (motoryzacja) niemający nadwozia pojazd silnikowy, najczęściej dwukołowy, przeznaczony dla jednej, dwóch lub rzadko dla trzech osób; noun | das Motorrad [des Motorrad(e)s; die Motorräder]Substantiv |
| motocyklista noun osoba kierująca motocyklem | der Motorradfahrer [des Motorradfahrers; die Motorradfahrer]Substantiv |
| policykliczny | |
| recykling noun wykorzystanie odpadów technologicznych i surowców wtórnych w przemyśle; | das Recycling [des Recyclings; —]Substantiv |
| recyklingowalny (ekologia, ekologiczny) taki, który można poddać recyklingowi; możliwy do wtórnego wykorzystania adjective | recycelbarAdjektiv |
| recyklingować verb | recyceln [recycelte; hat recycelt]Verb |
| tricykl (historia, historyczny, historycznie) rower z trzema kołami wynaleziony w 2. połowie XIX w.; noun | das Dreirad [des Dreirad(e)s; die Dreiräder]Substantiv |
| upcykling noun ponowne wykorzystanie odpadów do zrobienia czegoś użytecznego i bardziej wartościowego od samego surowca; | UpcyclingSubstantiv |
