baszta w języku niemieckim

Polski	Niemiecki
baszta (historia, historyczny, historycznie) (architektura, architektoniczny) podstawowy element fortyfikacji starożytnych i średniowiecznych mający postać wieży umieszczonej na linii murów obronnych, na ich narożach oraz obok bram, od XVI wieku zastępowana przez basteje; noun	der Wehrturm [des Wehrturm(e)s; die Wehrtürme]Substantiv

Historia wyszukiwania