słownik Polsko-Łacina »
ziemia w języku łacina
| Polski | Łacina |
|---|---|
| Ziemia (astronomia, astronomiczny) trzecia pod względem oddalenia od Słońca planeta Układu Słonecznego; noun | |
| ziemia (geografia, geograficzny) kraina geograficzna noun | terra [terrae](1st) F |
| ziemia noun gleba | terra [terrae](1st) F |
| ziemia noun grunt, podłoże (także w budynku) | humus | terranoun |
| ziemia niczyja (geografia, geograficzny) obszar niezamieszkały, nie należący do nikogo; w czasach kolonialnych – obszar niepodbity noun | terra nulliusnoun |
| Ziemia Obiecana (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) według Biblii terytorium, które Bóg obiecał Abrahamowi i jego potomkom, Kanaan; noun | Terra Promissanoun |
| Ziemia Święta (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) miejsca w Palestynie opisane w Nowym Testamencie, gdzie urodził się, żył i umarł Jezus Chrystus; noun | Terra Sanctanoun |
| Ziemianin noun mieszkaniec Ziemi | pedesternoun |
