Polski | Łacina |
---|---|
zbieg noun ktoś, kto uciekł, zbiegł | fugitīvusnoun |
zbieg noun miejsce styku, zbliżenia się (np. żył wodnych, żył kruszcowych w skale, tras kolejowych, drogowych) | confluens [confluentis]noun |
zbieg okoliczności noun przypadkowe, równoczesne nastąpienie dwóch lub więcej wydarzeń pozostających w pewnej relacji do siebie | casus [casus]noun |
zbiegać (podniośle) ulegać przemijaniu verb | transireverb |
zbiegać verb biegnąc, oddalać się | aufugio [aufugere, aufugi, -]verb |
zbiegać verb biegnąc, zbierać się w danym miejscu | grex [gregis]verb |