słownik Polsko-Łacina »
waga w języku łacina
| Polski | Łacina |
|---|---|
| Waga (astronomia, astronomiczny) (astrologia, astrologiczny) siódmy znak zodiaku, w którym Słońce znajduje się od 23 września do 22 października; noun | Libra [librae](1st) F |
| Waga (astronomia, astronomiczny) zodiakalny gwiazdozbiór nieba południowego, w Polsce widoczny wiosną i latem; noun | Libra [librae](1st) F |
| waga (metrologia, metrologiczny) urządzenie do pomiaru ciężaru; noun | statera | libranoun |
| wagabunda (książkowy) człowiek lubiący się włóczyć noun | errōnoun |
| wagarować verb opuszczać zajęcia szkolne samowolnie, bez uzasadnionej przyczyny | dēserōverb |
| dywagacja noun rozwlekłe rozważanie nie na temat | divagationoun |
| ekstrawagancja noun wygląd lub zachowanie jaskrawo odmienne od powszechnego | extravagantianoun |
| ekstrawagancki adjective taki, który jest przejawem ekstrawagancji | profūsusadjective |
| ekstrawagancko adverb w sposób ekstrawagancki | affluenter [affluentius, affluentissime]adverb |
| nadwaga noun nadmierna waga czegoś | superpondiumnoun |
| odwaga noun zdolność zrobienia czegoś, podjęcia ryzyka, mimo silnych obaw lub strachu czy niebezpieczeństwa | |
| powaga (potocznie, potoczny) …potwierdzająca, że coś jest zgodne z prawdą, z rzeczywistością | |
| powaga noun znaczenie, ważność jakichś spraw lub wydarzeń | auctōritāsnoun |
| powaga noun zrównoważony, opanowany sposób bycia, nieuleganie emocjom | gravitāsnoun |
| przeciwwaga (technologia, technika, techniczny) ciężar zastosowany dla zrównoważenia innego; noun | aequipondium [aequipondi(i)](2nd) N |
| przewaga noun górowanie pod jakimś względem nad czymś lub nad kimś | bonum [boni](2nd) N |
| rozwaga noun namysł, refleksja, umiejętność rozsądnego przemyślenia czegoś przed działaniem | considerantia [considerantiae](1st) F |
| równowaga noun spokój i opanowanie | equilibriumnoun |
| równowaga noun stabilny stan jakiegoś układu | aequilībriumnoun |
| uwaga noun skupienie nad przedmiotem, zjawiskiem lub myślą | nota [notae](1st) F |
| zniewaga noun upokorzenie, obrażenie, znieważenie kogoś poprzez krzywdzące, niesprawiedliwe słowa lub czyn; | contumelia [contumeliae](1st) F |
