słownik Polsko-Łacina »
ustęp w języku łacina
| Polski | Łacina |
|---|---|
| ustęp (przestarzałe, przestarzały) ubikacja, zwłaszcza gdy publiczna noun | foricanoun |
| ustęp noun wydzielony fragment tekstu | iter [itineris](3rd) N |
| ustęp noun wydzielony fragment utworu muzycznego | iter [itineris](3rd) N |
| ustępliwy adjective o człowieku, instytucji itp.: taki, który jest skłonny do ustępstw | flexilis [flexilis, flexile]adjective |
| ustępować verb dawać wolne miejsce lub drogę | concedōverb |
| ustępować verb pod naciskiem zmieniać postępowanie lub stanowisko | cēdōverb |
| ustępować verb przestawać (lub coraz mniej) się objawiać lub występować | latebraverb |
| ustępować verb rezygnować ze swoich korzyści lub praw, zrzekać się na czyjąś korzyść | cedo [cedere, cessi, cessus](3rd) |
| ustępstwo noun rezygnacja z własnych żądań na rzecz drugiej strony | concessumnoun |
| nieustępliwość noun cecha kogoś lub czegoś nieustępującego, opornego, upartego, bezkompromisowego | tenācitāsnoun |
| nieustępliwy adjective taki, który łatwo lub wcale nie ustępuje | contumax [contumacis (gen.), contumacior -or -us, contumacissimus -a -um]adjective |
| nieustępliwy adjective świadczący o tym, że ktoś łatwo albo w niczym nie ustępuje | impenetrabilis [impenetrabilis, impenetrabile]adjective |
