Polski | Łacina |
---|---|
osad (chemia, chemiczny) substancja nierozpuszczalna, wydzielająca się z roztworu w postaci ciała stałego; noun | faex [faecis](3rd) F |
osad noun drobny utwór gromadzący się na powierzchni czegoś | frons [frontis](3rd) C |
osada noun niewielkie, odosobnione skupisko zabudowań mieszkalnych | colōnianoun |
osada noun ogół mieszkańców osady (1.1) | agripeta [agripetae](1st) M |
osadnik noun osiedlający się na mało zaludnionych terenach; także: taki, którego osiedlono na terenach mało zaludnionych | agripeta [agripetae](1st) M |
osadzać verb powodować naniesienie osadu, powstanie złóż czegoś | dēpōnōverb |
osadzać verb tworzyć realia dla czegoś | posthabeōverb |
osadzać verb ulegać osiedleniu gdzieś | sedeo [sedere, sedi, sessus](2nd) |
osadzać verb umieszczać coś gdzieś, mocować na czymś lub w czymś | statusverb |
osadzać verb umieszczać kogoś gdzieś | posthabeōverb |
dosadny adjective mocny, wyraźny w formie przekazu; daleki od subtelności | hebes [(gen.), hebetis]adjective |
dosadny adjective przekraczający granicę dobrego smaku; daleki od subtelności | crudus [cruda -um, crudior -or -us, crudissimus -a -um]adjective |
posada noun miejsce pracy dające stały dochód | cippus [cippi](2nd) M |
posadzić verb umiejscowić na czymś | posthabeōverb |
posadzić verb umieścić sadzonki w ziemi | ponōverb |
posadzka noun wierzchnia warstwa podłogi; | tabulātumnoun |