słownik Polsko-Łacina »
nos w języku łacina
| Polski | Łacina |
|---|---|
| nos (anatomia, anatomiczny) część twarzy powyżej ust, między oczami, narząd zmysłu węchu, część układu oddechowego, również u zwierząt; noun | nasus | narisnoun |
| nos noun koniec buta | nasus [nasi](2nd) M |
| nosacizna (weterynaria, weterynaryjny) przewlekła, zakaźna i zaraźliwa choroba zwierząt nieparzystokopytnych; noun | malleus [mallei](2nd) M |
| nosiwoda noun ten, kto nosi wodę w wiadrach | aquarius [aquari(i)](2nd) M |
| nosić verb fizycznie trzymając zmieniać położenie zewnętrznego obiektu | porto [portare, portavi, portatus](1st) |
| nosorożec (zoologia, zoologiczny) Rhinoceros, duży ssak z rzędu nieparzystokopytnych; noun | rhinoceros [rhinocerotos/is]noun |
| nosowy (przymiotnik) od nos adjective | nasalisadjective |
| nostalgia noun tęsknota, zwłaszcza za krajem ojczystym | |
| nosze (medycyna, medyczny) sprzęt do ręcznego przenoszenia chorych lub rannych; noun | scimpodiumnoun |
| noszenie (rzeczownik odczasownikowy) od nosić noun | tulerenoun |
| noszowy noun sanitariusz, ratownik wyznaczony do noszy | lecticarius [lecticari(i)](2nd) M |
| agnostycyzm (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) (filozofia, filozoficzny) pogląd negujący całkowicie lub częściowo możliwość poznania bytu; noun | agnosticismus [agnosticismi](2nd) M |
| albinos (medycyna, medyczny) człowiek dotknięty albinizmem (niedoborem pigmentu w skórze) noun | |
| anoskopia (medycyna, medyczny) badanie wziernikowe przez odbyt, oceniające kanał odbytu i końcową część odbytnicy noun | anoscopianoun |
| anosmia (medycyna, medyczny) utrata węchu, niezdolność wyczuwania zapachów; noun | anosmianoun |
| biustonosz (krawiectwo) część garderoby podtrzymująca kobiece piersi; noun | fascia [fasciae](1st) F |
| Buenos Aires (geografia, geograficzny) miasto, stolica Argentyny; noun | Bonaeropolisnoun |
| chusteczka do nosa noun kawałek delikatnej tkaniny lub papieru służący do higieny jamy nosowej i twarzy | |
| czarnoskóry adjective mający ciemny kolor skóry | ater | furvus | fuscusadjective |
| człowiek strzela, Pan Bóg kule nosi zamierzenia, plany nie zawsze udaje się zrealizować | |
| donos noun poufne zgłoszenie do władz o dokonaniu przez kogoś wykroczenia, przestępstwa albo o złamaniu obowiązujących norm | indicinanoun |
| donosiciel noun ten, kto donosi | delator [delatoris](3rd) M |
| donosicielski adjective związany z donosicielem, donoszeniem, dotyczący donosiciela lub donoszenia | gestoradjective |
| donosić (pejoratywnie, pejoratywny) zawiadamiać o czymś władze, przełożonych verb | grāmenverb |
| donosić verb powiadamiać o czymś | doceo [docere, docui, doctus](2nd) |
| donosić verb przynosić, dostarczać do określonego miejsca | trādōverb |
| drobnostka noun coś nieistotnego, coś co nie ma dużego znaczenia | apinaenoun |
| geranos (choreografia, choreograficzny) (mitologia, mitologiczny) taniec żurawia noun | ciconia [ciconiae](1st) F |
| gnostycyzm (filozofia, filozoficzny) (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) synkretyczny nurt filozoficzno-religijny wczesnego chrześcijaństwa głoszący dualistyczą koncepcję świata, który łączył elementy religii chrześcijańskiej, filozofii hellenistycznej i z religii pogańskich Azji Mniejszej, Babilonu, Egiptu, Grecji i Syrii oraz motywy z astrologii i judaizmu; noun | gnosticismusnoun |
| gnostyczny (filozofia, filozoficzny) (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) związany z gnostycyzmem, dotyczący gnostycyzmu adjective | gnosticusadjective |
| gronostaj (zoologia, zoologiczny) Mustela erminea Linnaeus, niewielki drapieżny ssak z rodziny łasicowatych; noun | Mustela ermineanoun |
| Helenos (mitologia grecka) wieszczek i królewicz trojański, syn Priama; noun | Helenusnoun |
| Hypnos (mitologia grecka) bóg i uosobienie snu utożsamiany z rzymskim Somnusem; noun | Somnus [somni](2nd) M |
| jednostajny adjective stale taki sam | monotonusadjective |
| jednostka (książkowy) osoba, pojedynczy osobnik noun | individualisnoun |
| jednostka noun część całości | unitas [unitatis](3rd) F |
| jednostka astronomiczna (jednostka miary) (astronomia, astronomiczny) jednostka długości równa 149 597 870 700 metrom, co w przybliżeniu odpowiada średniej odległości Ziemi od Słońca; noun | |
| jednostka urojona (matematyka, matematyczny) liczba, której kwadrat stanowi -1; noun | unitas imaginarianoun |
| jednostkowy adjective dotyczący jednego bytu (osoby, rzeczy, itp.) | indīviduumadjective |
| jednostkowy adjective dotyczący jednego zdarzenia, wyjątkowej sytuacji | sēcrētusadjective |
