słownik Polsko-Łacina »
miło w języku łacina
| Polski | Łacina |
|---|---|
| miło adverb od: miły | amoenēadverb |
| miłosierdzie noun okazywane współczucie, dobroć lub litość | misericordia [misericordiae](1st) F |
| miłosiernie adverb z litością, ze współczuciem | misericorsadverb |
| miłosierny adjective okazujący dobroć i współczucie cierpiącym | misericors | clemensadjective |
| miłosny adjective dotyczący miłości, kochania; taki, który jest wynikiem miłości, faktu kochania kogoś | amoadjective |
| miłostka (książkowy) mało istotny, krótkotrwały romans noun | farrago [farraginis](3rd) F |
| miłować (książkowy) (przestarzałe, przestarzały) darzyć kogoś miłością verb | amo [amare, amavi, amatus](1st) |
| miłować (książkowy) (przestarzałe, przestarzały) uwielbiać coś, mieć zamiłowanie do czegoś verb | amo [amare, amavi, amatus](1st) |
| miłościwy (dawniej, dawny) (książkowy) pełen dobroci, mający litość adjective | gratiosus [gratiosa, gratiosum]adjective |
| miłośnik (dawniej, dawny) kochanek noun | amator [amatoris](3rd) M |
| miłośnik noun wielbiciel, amator, fan czegoś | amans [amantis](3rd) C |
| miłość noun kontakt fizyczny prowadzący zwykle do stosunku płciowego | amor [amoris](3rd) M |
| miłość noun osoba, którą się kocha | amor | caritasnoun |
| miłość noun przedmioty, czynności, które sprawiają przyjemność | amor [amoris](3rd) M |
| miłość noun silna więź emocjonalna łącząca ludzi; także: łącząca osobę z Bogiem, bóstwem, krajem rodzinnym | amor | caritasnoun |
| miłość noun uczucie, którym się darzy kochaną osobę; | amor | caritasnoun |
| miłość platoniczna noun miłość pozbawiona zmysłowości, miłość aseksualna | amor platonicusnoun |
| miłość własna (potocznie, potoczny) uwielbienie do samego siebie (w negatywnym znaczeniu) noun | amor prōpriusnoun |
| miłość własna noun poczucie własnej wartości, pewność siebie, miłość do samego siebie, kierowana pragnieniem własnego szczęścia (w pozytywnym znaczeniu) | amor prōpriusnoun |
| niemiłosierny (książkowy) pozbawiony miłosierdzia, nieodczuwający litości ani współczucia adjective | immisericors [(gen.), immisericordis]adjective |
| umiłowany adjective będący obiektem czyjegoś umiłowania | cārusadjective |
| umiłowany noun osoba, którą ktoś umiłował | cārusnoun |
| zamiłowanie noun znajdowanie dużej przyjemności w zajmowaniu się czymś, interesowaniu się czymś | gustus [gustus](4th) M |
| zmiłować się (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) darować grzechy verb | miseror [miserari, miseratus sum](1st) DEP |
| zmiłować się verb ulitować się, darować | miseror [miserari, miseratus sum](1st) DEP |
