słownik Polsko-Łacina »
lub w języku łacina
| Polski | Łacina |
|---|---|
| lub spójnik łączący dwa zdania równorzędne oraz dwie części zdania, wskazując, że przynajmniej jedna część jest prawdziwa; | |
| Lubaczów (geografia, geograficzny) miasto w Polsce; noun | Lubacovianoun |
| lubczyk (botanika, botaniczny) roślina z rodziny selerowatych o żółtych kwiatach, używana jako przyprawa kuchenna, według wierzeń ludowych uważana za środek wywołujący miłość, afrodyzjak; noun | ligusticumnoun |
| Lubeka (geografia, geograficzny) miasto hanzeatyckie, w północnych Niemczech, w kraju związkowym Szlezwik-Holsztyn; noun | Lubecanoun |
| Lubencjusz (historia, historyczny, historycznie) imię męskie noun | |
| lubieżny (staropolski) rozkoszny adjective | amabilis [amabile, amabilior -or -us, amabilissimus -a -um]adjective |
| lubić verb darzyć kogoś lub coś pozytywnym uczuciem | amo | diligoverb |
| Lublana (geografia, geograficzny) miasto, stolica Słowenii; noun | |
| Lublin (geografia, geograficzny) (administracja) miasto w Polsce, stolica Lubelszczyzny i województwa lubelskiego; noun | Lublinumnoun |
| i/lub łącznik pomiędzy warunkami, które muszą zajść jednocześnie lub alternatywnie | |
| klub noun stowarzyszenie, grupa osób o wspólnych zainteresowaniach | clava [clavae](1st) F |
| nielubiany adjective taki, którego się nie lubi, nie wzbudzający sympatii | odiadjective |
| obrączka ślubna (jubilerstwo, jubilerski) kółko ze szlachetnego metalu, zazwyczaj bez oczka, noszone na palcu na znak zawarcia małżeństwa; noun | societas [societatis](3rd) F |
| poślubić verb wziąć z kimś ślub, ożenić się lub wyjść za mąż | nubereverb |
| samolubstwo noun egoizm, sobkostwo | egoismus [egoismi](2nd) M |
| ulubieniec noun ktoś, kto jest bardzo lubiany i wyróżniany przez kogoś | acceptusnoun |
| ulubieniec noun o zwierzęciu domowym | dēliciaenoun |
| ulubiony adjective najbardziej lubiany | acceptus [accepta -um, acceptior -or -us, acceptissimus -a -um]adjective |
| wziąć ślub verb zawrzeć związek małżeński | |
| ślub noun akt zawarcia małżeństwa; | nuptiaenoun |
| ślub noun uroczysta przysięga | vōtumnoun |
| ślubowanie noun uroczyste przyrzeczenie | fides [fidis](3rd) F |
| ślubować verb uroczyście zobowiązywać się do czegoś | iurōverb |
