imię w języku łacina

Polski	Łacina
imię (przestarzałe, przestarzały) rzeczownik (imię rzeczowne), przymiotnik (imię przymiotne), liczebnik (imię liczbowe), zaimek lub imiesłów; noun	nomen [nominis](3rd) N noun
imię noun imię (1.1) i nazwisko	nomen [nominis](3rd) N noun
imię noun indywidualna nazwa osoby i stworzeń wyższych (anioła, boga, diabła itd.), zwierzęcia, rośliny itp.;	nomen \| praenomennoun
kocimiętka (botanika, botaniczny) Nepeta, bylina o białych, niebieskie, różowe lub liliowych kwiatach zebranych na szczytach łodyg; noun	nepetanoun F
mieć na imię verb posiadać, nosić jakieś imię nadane aktem urodzenia	nominorverb
w imię ze względu na jakąś wartość	gratia
w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) chrześcijańskie wezwanie rozpoczynające modlitwę interjection	in nomine Patris, et Filii, et Spiritus Sanctiinterjection

Historia wyszukiwania