Polski | Łacina |
---|---|
honor (zobacz) honory noun | caritas [caritatis](3rd) F |
honor noun czyjeś dobre imię związane z czcią, poważaniem, szacunkiem | caritas [caritatis](3rd) F |
honor noun czyjeś poczucie godności | honor [honoris](3rd) M |
honorarium noun wynagrodzenie za pracę lub usługę zazwyczaj wykonywaną jednorazowo, nieregularnie | feudum [feudi](2nd) N |
Honoriusz noun imię męskie; | Honorius [Honorii](2nd) M |
honorować verb okazywać honor, wyrażać szczególny szacunek do kogoś | augeōverb |
honorować verb uznawać za ważne, prawomocne | augeōverb |
honorowy adjective mający poczucie godności osobistej | honestus [honesta -um, honestior -or -us, honestissimus -a -um]adjective |
honorowy adjective niedający zysków materialnych lub niepobierający zapłaty | honōrāriusadjective |
honorowy adjective nominalny, tytularny | honōrāriusadjective |
honorowy adjective taki, który służy do wyróżnienia kogoś lub do okazania szacunku | honōrāriusadjective |
honorowy adjective zgodny z honorem | honestus [honesta -um, honestior -or -us, honestissimus -a -um]adjective |
dyshonor (książkowy) ujma dla honoru noun | ignominia [ignominiae](1st) F |
niehonorowy adjective niezgodny z poczuciem honoru | ignōminiōsusadjective |
słowo honoru noun wyrażenie wymawiane przy składaniu obietnicy; przy zaręczaniu czegoś swoim dobrym imieniem, honorem | verbum honorisnoun |
zabójstwo honorowe (kulturoznawstwo, wiedza o kulturze, kulturoznawczy) zabójstwo popełniane przez bliską osobę z rodziny ofiary motywowane chęcią „zmycia hańby”, spowodowanej uznawanym za rzekomo niewłaściwe zachowanie członka tejże rodziny; noun |