epoka w języku łacina

Polski	Łacina
epoka noun zamknięty w określonych ramach czasowych fragment procesu rozwojowego sztuki (kultury)	epochanoun F
epoka brązu (archeologia, archeologiczny) epoka prehistorii i starożytności, następująca po epoce kamienia i poprzedzająca epokę żelaza; noun	aetas aeneanoun
epoka żelaza (archeologia, archeologiczny) epoka dziejów następująca po epoce brązu; noun	aetas ferreanoun
niepokalane poczęcie (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) (teologia, teologiczny) poczęcie osoby ludzkiej bez przekazania jej grzechu pierworodnego noun	immaculata conceptionoun
niepokalany adjective w sensie duchowym: nieobarczony winą czy zmazą	immaculātaadjective
niepokalany adjective w sensie materialnym: bez skaz, niezakłócony niczym	impeccabilisadjective

Historia wyszukiwania