słownik Polsko-Łacina »
en w języku łacina
| Polski | Łacina |
|---|---|
| elementarz (edukacja, edukacyjny) podręcznik do początkowej nauki czytania i pisania; noun | abecedāriumnoun |
| elokwencja noun umiejętność pięknego wysławiania się | facundia [facundiae](1st) F |
| elokwentny adjective mający dar umiejętnego, łatwego wysławiania się | argūtusadjective |
| eminentny (książkowy) wybitny, znakomity adjective | eminens [eminentis (gen.), eminentior -or -us, eminentissimus -a -um]adjective |
| epicentrum (geofizyka) obszar na powierzchni Ziemi, znajdujący się bezpośrednio nad ogniskiem trzęsienia ziemi noun | epicentrumnoun |
| Erentruda noun imię żeńskie | Erentrudisnoun |
| esencja noun istota, sedno | essentia [essentiae](1st) F |
| esencjonalnie (chemia, chemiczny) (kulinaria, kulinarny, kulinarnie) bez rozcieńczania adjective | anomalus [anomala, anomalum]adjective |
| Essen (geografia, geograficzny) miasto w zachodnich Niemczech, położone w środku Zagłębia Ruhry; noun | |
| estrogen (fizjologia, fizjologiczny) żeński hormon płciowy; noun | oestrogenumnoun |
| eten (chemia, chemiczny) związek organiczny, najprostszy alken, bezbarwny i łatwopalny gaz o słodkawym zapachu, fitohormon; noun | |
| etnocentryzm noun przekonanie o wyższości jednej grupy etnicznej i jej kultury nad innymi i związana z tym pogarda wobec innych kultur i ich tradycji; | ethnocentrismusnoun |
| etylen (chemia, chemiczny) (zobacz) eten noun | aethenumnoun |
| Eugenia noun imię żeńskie; | Eugenianoun |
| eugenika (biologia, biologiczny) system poglądów dotyczących możliwości selektywnego rozmnażania zwierząt lub ludzi w celu ulepszenia gatunków w oparciu o cechy dziedziczone; noun | eugenicanoun |
| Eugeniusz noun imię męskie; | Eugeniusnoun |
| event noun wydarzenie – muzyczne, towarzyskie itp., najczęściej publiczne | eventum [eventi](2nd) N |
| ewentualnie adverb lub, albo, czy też | autadverb |
| ewentualny adjective przypuszczalny, możliwy | possibilis [possibilis, possibile]adjective |
| ewidentny (książkowy) oczywisty, widoczny, wyraźny, nie budzący wątpliwości adjective | dilucidus [dilucida -um, dilucidior -or -us, dilucidissimus -a -um]adjective |
| Faenza (geografia, geograficzny) miasto i gmina we Włoszech, w regionie Emilia-Romania; noun | Faventianoun |
| falerneński adjective dotyczący ziemi falerneńskiej | Falernumadjective |
| fenek (zoologia, zoologiczny) mały, pustynny lis o puszystym ogonie i dużych uszach; noun | |
| fenestracja (biologia, biologiczny) otwór szczelinowaty w śródbłonku kapilar kłębuszków nerkowych noun | fenestrationoun |
| fenestracja (medycyna, medyczny) zabieg okienkowego wycięcia otworu w tkankach (np. w przegrodzie międzyprzedsionkowej serca, w aparacie więzadłowym, kości) lub w opatrunku gipsowym noun | fenestrationoun |
| feni (kulinaria, kulinarny, kulinarnie) indyjska wódka tradycyjnie produkowana w stanie Goa z soku owoców nerkowca (nanercza zachodniego) lub soku łodyg kwiatów palmy kokosowej; noun | palūdōsusnoun |
| Fenicja (historia, historyczny, historycznie) (geografia, geograficzny) starożytna kraina wschodniego wybrzeża Morza Śródziemnego, obejmująca tereny dzisiejszego Libanu i zachodniej części Syrii; noun | Phoenīcianoun |
| Fenicja | |
| fenicki (historia, historyczny, historycznie) związany z Fenicjanami lub Fenicją adjective | Phoeniciusadjective |
| fenicki (językoznawstwo, językoznawczy) wymarły język z grupy kananejskiej rodziny języków semickich; noun | Phoeniciusnoun |
| Feniks (astronomia, astronomiczny) jeden z gwiazdozbiorów nieba południowego; noun | Phoenix [phoenicis](3rd) M |
| fenkuł (botanika, botaniczny) Foeniculum vulgare, roślina warzywna, o białych, mięsistych łodygach; noun | |
| fenkuł włoski (botanika, botaniczny) (systematyka) Foeniculum vulgare Mill., gatunek rośliny z rodziny selerowatych; noun | |
| fenol (biochemia, biochemiczny) organiczny związek chemiczny, C6H5OH; noun | phenolumnoun |
| fenomenalizm (filozofia, filozoficzny) przekonanie, iż bezpośrednio dostępne poznaniu są wyłącznie zjawiska, natomiast istota rzeczy jest niepoznawalna lub nie istnieje; noun | phaenomenalismusnoun |
| fenomenalny adjective wyjątkowy, wspaniały, fantastyczny, niesłychany | mirabilis [mirabilis, mirabile]adjective |
| fenomenologia (filozofia, filozoficzny) kierunek filozoficzny, polegający na opisie i oglądzie tego, co bezpośrednio jest dane; noun | phaenomenologianoun |
| fermentacja (biochemia, biochemiczny) reakcja biochemiczna zachodząca pod wpływem enzymów produkowanych przez mikroorganizmy; noun | fermentationoun |
| fermentować verb powodować fermentację, poddawać fermentacji | fermentumverb |
| fermentować verb ulegać procesowi fermentacji | fermentumverb |
