słownik Polsko-Łacina »
bruk w języku łacina
| Polski | Łacina |
|---|---|
| bruk noun nawierzchnia ulicy lub drogi wyłożona kamieniem naturalnym lub kostką; | emplastrum [emplastri](2nd) N |
| brukować verb układać bruk | pavimentoverb |
| Bruksela (geografia, geograficzny) stolica Belgii; noun | |
| brukselka (spożywczy) (kulinaria, kulinarny, kulinarnie) odmiana kapusty warzywnej; noun | |
| brukselski adjective odnoszący się do Brukseli, dotyczący Brukseli, pochodzący z Brukseli | Bruxellensisadjective |
