słownik Polsko-Łacina »
ależ w języku łacina
| Polski | Łacina |
|---|---|
| ależ conjunction podkreślenie kontrastu z wcześniejszą wypowiedzią | licetconjunction |
| ależ interjection wykrzyknik stosowany dla wyrażenia protestu, braku zgody | curinterjection |
| ależ conjunction wyraz zdumienia, zaskoczenia | licetconjunction |
| mowa niezależna (literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) (językoznawstwo, językoznawczy) dosłowne przytoczenie czyichś słów wyodrębnione z narracji cudzysłowem lub myślnikiem; noun | oratio rectanoun |
| mowa zależna (literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) (językoznawstwo, językoznawczy) przytoczenie czyichś słów w formie zdania podrzędnego podporządkowane narracji noun | oratio obliquanoun |
| należeć verb być w posiadaniu czyimś | insum [inesse, infui, infuturus]verb |
| należność noun kwota, którą trzeba komuś wypłacić | tūtēlanoun |
| należy verb powinno się; warto, trzeba, wypada | obligatusverb |
| niezależność noun bycie niezależnym od kogoś | lībertāsnoun |
| niezależny (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) nienależący do żadnej z rywalizujących partii adjective | independens [(gen.), independentis]adjective |
| niezależny (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) o państwach: niebędący pod niczyim zwierzchnictwem, decydujący sam o sobie adjective | independens [(gen.), independentis]adjective |
| niezależny adjective niepowiązany, niemający ze sobą związku | independens [(gen.), independentis]adjective |
| niezależny adjective samodzielny, niepodporządkowany, niebędący w zależności od nikogo ani niczego | independens [(gen.), independentis]adjective |
| przynależeć verb być częścią danej całości | insum [inesse, infui, infuturus]verb |
| uzależniony noun osoba, która popadła w nałóg | dēpendēnsnoun |
| zależność noun uzależnienie, bycie zależnym, niesamodzielnym | dicio [dicionis]noun |
| zależny adjective występujący pod pewnymi warunkami | subiectusadjective |
