słownik Polsko-Łacina »
świt w języku łacina
| Polski | Łacina |
|---|---|
| świt (przenośnie, przenośnia) moment rozpoczęcia czegoś nowego noun | aurora [aurorae](1st) F |
| świt noun okres między nocą a dniem, gdy słońce wschodzi i niebo rozjaśnia się; | aurora [aurorae](1st) F |
| świt noun światło widoczne o świcie (1.1) | aurōranoun |
| świtać verb o dniu zaczynać się | dilucesco [dilucescere, diluxi, -](3rd) INTRANS |
| świtezianka (zoologia, zoologiczny) Calopteryx sp., rodzaj ważki równoskrzydłej żyjącej nad brzegami wód bieżących w Eurazji i północnej Afryce noun | Calopteryxnoun |
| świtezianka błyszcząca (entomologia, owadoznawstwo, entomologiczny, owadoznawczy) Calopteryx splendens Harris, gatunek ważki z rodziny świteziankowatych, o metalicznym ubarwieniu; noun |
