zuverlässig w języku polskim

Niemiecki	Polski
zuverlässig [zuverlässiger; am zuverlässigsten] Adjektiv	niezawodnyadjective taki, który nie zawodzi
die Zuverlässigkeit [der Zuverlässigkeit; —] Substantiv	niezawodnośćnoun cecha tego, co nie zawodzi, na czym można polegać
sicher \| zuverlässig Adjektiv	pewnyadjective godny zaufania, sprawdzony
unzuverlässig Adjektiv	niepewnyadjective taki, na którym nie można polegać, nie zaufany zawodnyadjective o człowieku taki, za którego nie jest się pewnym zawodnyadjective o rzeczy, mechanizmie taki, który może nie zadziałać, mieć awarię
verlässlich \| zuverlässig Adjektiv	słownyadjective dotrzymujący obietnicy, słowa, nierzucający słów na wiatr

Historia wyszukiwania