zuaven w języku polskim

Niemiecki	Polski
Zuaven Substantiv	żuawnoun lm żuawi → (historia, historyczny, historycznie) nazwa formacji lekkiej piechoty francuskiej, występująca później także w innych rejonach;
der Zuave [des Zuaven; die Zuaven] (Angehöriger einer zuerst aus Berberstämmen rekrutierten französischen /Kolonial/truppe) Substantiv	żuaw(historia, historyczny, historycznie) żołnierz oddziału żuawów (1.2) noun

Historia wyszukiwania