zeit w języku polskim
| Niemiecki | Polski |
|---|---|
| die Amtszeit [der Amtszeit; die Amtszeiten] Adjektiv | terminowyadjective |
| Ära | Zeitrechnung Substantiv | era(historia, historyczny, historycznie) okres zapoczątkowany jakimś ważnym wydarzeniem - rzeczywistym lub legendarnym - który stanowi podstawę rachuby lat w kalendarzu. |
| der Urlaub [des Urlaub(e)s; die Urlaube] (in Betrieben, Behörden, beim Militär nach Arbeitstagen gezählte dienst-, arbeitsfreie Zeit, die jemand - zum Zwecke der Erholung - erhält) Substantiv | urlopnoun |
| der Höhlenbär [des Höhlenbären; die Höhlenbären] (eine ausgestorbene Bärenart der letzten Kaltzeit) animal name | niedźwiedź jaskiniowyanimal name |
| bald | in kurz Zeit Adverb | wkrótceadverb |
| beizeiten | rechtzeitig Adverb | zawczasuadverb |
| Bischofszeit Substantiv | episkopat(kościelny) tytuł, władza biskupa |
| Blüte | Blütezeit | Aufschwung Substantiv | rozkwit(przenośnie, przenośnia) pełnia rozwoju czegoś |
| die Blütezeit [der Blütezeit; die Blütezeiten] Substantiv | kwiecie(książkowy) kwiaty (szczególnie w odniesieniu do ich dużej ilości, wielości, intensywności barw lub zapachów) |
| Blütezeit | Blüte Substantiv | rozkwit(botanika, botaniczny) rozwijanie się pączka w kwiat |
| Bockshornklee | Siebenzeit | Ziegenhorn Substantiv | kozieradka(botanika, botaniczny) Trigonella, rodzaj aromatycznych roślin z rodziny bobowatych, używanych jako przyprawa i w celach leczniczych; |
| die Bronzezeit [der Bronzezeit; die Bronzezeiten] Substantiv | brąznoun epoka brązu(archeologia, archeologiczny) epoka prehistorii i starożytności, następująca po epoce kamienia i poprzedzająca epokę żelaza; |
| Brunft | Brunftzeit Substantiv | rykowisko(łowiectwo, łowiecki) czas godów u jeleni |
| chronologisch | zeitlich Adjektiv | chronologiczny(książkowy) ułożony według kolejności wydarzeń, ich następstwa w czasie |
| derzeitig Adjektiv | współczesnyadjective |
| die ganze Zeit Adverb | cały czasadverb |
| die Zeit heilt die Wunden | czas leczy ranypo jakimś czasie człowiek lepiej znosi wspomnienie o nieszczęściu, które go spotkało |
| die Zeit totschlagen Verb | zabijać czas(przenośnie, przenośnia) wykonywać czynności mające na celu subiektywne przyspieszenie upływu czasu; człowiek sądzi, że czas płynie szybciej i dzięki temu znudzenie nie jest tak przykre |
| Einzelzeitfahren Substantiv | jazda indywidualna na czas(sport, sportowy) w kolarstwie: konkurencja, gdzie zawodnicy startując pojedynczo i nie mogąc korzystać z pomocy innych muszą jak najszybciej przejechać określony odcinek; |
| die Eisenzeit [der Eisenzeit; —] Substantiv | epoka żelaza(archeologia, archeologiczny) epoka dziejów następująca po epoce brązu; |
| die Eiszeit [der Eiszeit; die Eiszeiten] Substantiv | epoka lodowanoun epoka lodowcowanoun |
| Epoche | Zeitalter Substantiv | epoka(geologia, geologiczny) formalna jednostka geochronologiczna, mniejsza od okresu i dzieląca się na wieki; |
| die Erholungszeit [der Erholungszeit; die Erholungszeiten] Substantiv | rekonwalescencjanoun |
| die Fastenzeit [der Fastenzeit; die Fastenzeiten] Substantiv | Wielki Post(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) w Kościele katolickim: czas pokuty przygotowujący do przeżycia świąt Wielkanocy, w którym obowiązuje zakaz urządzania hucznych zabaw, obejmujący czterdzieści dni od Środy Popielcowej do Wielkiej Soboty włącznie; |
| Fastnachtszeit | Vorfastenzeit Substantiv | ostatkinoun |
| die Freizeit [der Freizeit; die Freizeiten] Substantiv | czas wolnynoun |
| Freizeitpark | Vergnügungspark Substantiv | park rozrywki(turystyka, turystyczny) teren z atrakcjami i punktami gastronomicznymi |
| Frühe Neuzeit Substantiv | nowożytność(historia, historyczny, historycznie) okres w dziejach ludzkości następujący po średniowieczu; |
| gelegen | gerade richtig | zu gelegen Stunde | zu richtig Zeit Adverb | w poręadverb |
| gemeinsam Zeit verbringen Verb | powiązaćverb |
| Gezeit | |
| Gezeitenkraftwerk | |
| gleichzeitig | wraz(książkowy) równocześnie (z jakimś wydarzeniem) |
| gleichzeitig Adjektiv | jednoczesnyadjective równoczesnyadjective |
| gleichzeitig Adverb | jednocześnieadverb |
| gleichzeitig zugleich Adverb | jednocześnieadverb |
| gleichzeitig | zur gleichen Zeit Adverb | równocześnieadverb |
