wurzeln w języku polskim
| Niemiecki | Polski |
|---|---|
| wurzeln [wurzelte; hat gewurzelt] Verb | korzenić się(botanika, botaniczny) rozwijać system korzeniowy; zapuszczać korzenie |
| die Wurzel [der Wurzel; die Wurzeln] Substantiv | korzeń(anatomia, anatomiczny) element organu tkwiący wewnątrz innej części ciała korzeń(botanika, botaniczny) organ roślin naczyniowych umiejscowiony zwykle w podłożu (glebie), utrzymujący roślinę w jednym miejscu i pobierający dla niej wodę i składniki mineralne; pierwiastek(matematyka, matematyczny) liczba, która po podniesieniu do danej potęgi, jest równa liczbie pierwiastkowanej; pierwiastek(matematyka, matematyczny) miejsce zerowe funkcji; |
| Wurzeln schlagen Verb | zapuścić korzenieverb |
| die Brechwurzel [der Brechwurzel; die Brechwurzeln] plant name | ipekakuana prawdziwaplant name |
| entwurzeln [entwurzelte; hat entwurzelt] Verb | wyrwaćverb |
| die Fußwurzel [der Fußwurzel; die Fußwurzeln] Substantiv | stęp(anatomia, anatomiczny) część ciała łącząca stopę z golenią; |
| die Haarwurzel [der Haarwurzel; die Haarwurzeln] Substantiv | cebulka(anatomia, anatomiczny) korzeń włosa |
| die Yamswurzel [der Yamswurzel; die Yamswurzeln] Substantiv | ignam(botanika, botaniczny) (zobacz) pochrzyn |
| die Yamswurzel [der Yamswurzel; die Yamswurzeln] plant name | jamsplant name pochrzynplant name |
