Niemiecki | Polski |
---|---|
die Ursprache [der Ursprache; die Ursprachen] Substantiv | prajęzyknoun |
die Kultursprache [der Kultursprache; die Kultursprachen] Substantiv | język kulturalnynoun |
die Literatursprache [der Literatursprache; die Literatursprachen] Phrase | język książkowyphrase |
Literatursprache | Schriftsprache Substantiv | język literacki(językoznawstwo, językoznawczy) język standardowy, język ogólny (odmiana języka przeciwstawiana niskoprestiżowym dialektom i socjolektom) język literacki(językoznawstwo, językoznawczy) staranniejszy rejestr języka, używany głównie w piśmie (forma języka stawiana w opozycji do standardowej mowy potocznej) |
Mikroliteratursprache | |
Standardsprache | Einheitssprache | Hochsprache | Literatursprache | Schriftsprache Substantiv | język standardowy(językoznawstwo, językoznawczy) prestiżowa odmiana danego języka, pełniąca funkcję normy ogólnoetnicznej, stawiana w opozycji do wernakularnych form języka |